Informatyka UJ forum

Rogal

@Stefan:
Przez 18 (już prawie 18 i pół :lol: ) nędznych lat mojego żywota wypracowałem sobie pewien system wartości. On jest nieco zbieżny z religią katolicką, ale pewnie i z wieloma innymi. Jeśli uważasz, że tylko religia może być wyznacznikiem hierarchi wartości, a ludzie którzy nie wierzą w Boga są automatycznie zgnilizną moralną społeczeństwa to się nieco mylisz. Ja tam nie wiem, może Ty gdybyś w nic nie wierzył to faktycznie byś jednego dnia mógł być wzorcowym obywatelem a drugiego zabić kogoś siekierą. Ale mi taki kryzys raczej nie grozi. Defacto, katolik popełni jakieś ciężkie przewinienie, pójdzie się wyspowiadać i już jest OK. Ja zrobię coś takiego i nie będę mógł spojrzeć w lustro... a golić się trzeba codziennie.

Co do dobra i zła. To są pojęcia abstrakcyjne, dla każdego znaczą co innego, chociaż pewna 'baza' jest zbieżna. Ale nie możesz tego jasno zdefiniować, religia też nie klasyfikuje wszystkiego jako dobre lub złe bo tego się nie da zrobić. Imho, to że nie istnieje obiektywne dobro i zło jest jakimś przejawem braku Boga, ale to tylko dygresja.

Kto ustala co wolno a czego nie? Ja sam. Nie Papież, nie biskup, nie ksiądz, tylko ja. To moje życie i sam decyduję co chcę zrobić, sam też ponoszę tego konsekwencje.

Owszem można zaadoptować chrześcijański system wartości negując Boga. Bo dlaczego nie?

edited:
Nie odpisałem na chyba podstawowy zarzut 8)
To co kilka lat temu uważałem za złe dalej takie dla mnie jest, i dalej takie pozostanie. Tylko dlatego, że nie ograniczają mnie spisane zakazy kościelne, a moja własna wola i mój własny osąd. Jeśli czegoś nie robię, to nie dlatego, że ktoś mi zabrania, a dlatego, że nie chcę tego robić, jest to sprzeczne z moimi zasadami. Poza tym, to na co przyzwala religia może się zmienić (patrz: stosowanie prezerwatyw) - i co wtedy? To co było grzechem kilka lat temu nagle jest wporządku? Dla mnie to hipokryzja.

Stefan

Rogal

Stefan

Rogal

Stefan

Rogal

Stefan

Madras

A ja wierzę w mniejsze zło. Ale to temat na oddzielną dyskusję. Może rano założę odpowiedni topic ;).

kg86

kilka dni nieobecnosci, a ile sie zmienilo ;) jako ze pozna pora, to wypowiem sie tylko na mniej istotny temat tej dyskusji:

Stefan

Tylko różnica polega na tym, że kobiety raczej zachodzą w ciążę i organizm jest na to przygotowany. Co innego sprawa powstawania dziur w rękach.
Ciekawe pytania stawiasz, tylko z fizycznego punktu widzenia, coś by musiało jeszcze siedzieć innego w naszym mózgu (jakiś mocny odbiornik-nadajnik fal?), abyśmy mogli siłą woli unosić rzeczy, tudzież kontaktować się na odległość/bez słów. Biolodzy dość mocno pokroili mózg i jakoś nie słyszałem, by znaleźli tam coś, co by nam na to pozwalało. Zatem czyżby istniał jakiś świat poza naszymi wymiarami? Jeśli tak, to może tam Bóg jest?

pstryczek

Rogal

@Stefan: Widzę, że zupełnie inaczej patrzymy na rzeczywistość. Ja śmiem twierdzić, że żyjemy na Ziemi (odkrywcze :lol: ) i tu nie zawsze wszystko jest idealne, czasami nie ma dobrego wyboru. Czy ktoś kto zabił mordercę ewidentnie w celu ratowania swojej rodziny postępił źle? A co miał zrobić? Stać i się przyglądać jak ktoś morduje jego żonę i dzieci? Powiedzieć: "Przepraszam, że przeszkadzam, ale czy nie mógłby Pan łaskawie opuścić mojego mieszkania"? Biec na policję? Zacząć się modlić o Boską interwencję? No bez jaj! Oczywiście jest to przykład celowo jaskrawy, za zwyczaj staje się przed prostszymi i mniej dyrastycznymi wyborami. Ale takie coś też się przecież może zdarzyć (czego nikomu nie życzę). Żyjemy tu i teraz, w świecie, w którym nie wszystko jest dobre i idealne, i trzeba to brać pod uwagę. A tego człowieka z przykładu nie można za nic winić, bo dokonał wyboru najlepszego jaki miał w tej stuacji.

A co do mózgu i takich tam... Nigdy nie wiesz, do czego dojdzie nauka za x lat. To, co dla nas jest oczywiste, kiedyś może okazać się wierutną bzdurą i powodem do kpin. Kiedyś dla ludzi było niepojęte, że Ziemia może być okrągła, bo przecież ci na dole by pospadali :lol: No i wogóle wszyscy widzieli gołym okiem, że jest płaska.
Poza tym spójrz na to w ten sposób. Organizm człowieka jest w stanie spokojnie wyprodukować energię o mocy ok. 40 Wat. Mówię tu o samych mięśniach szkieletowych. Być może jesteśmy w stanie w jakiś sposób ukierunkować "na zewnątrz" część z tej energi? Co by nie mówić, mnisi Szaolin (czy jakoś tak) podobno umieją korzystać z tzw. mocy Chi. I oni raczej nie są związani z Bogiem katolickim.

Stefan

Pawel Str.

RoTGuT

Stefan

Rogal

@Stefan: Nie jestem ekspertem, ale z tego co pamiętam to warunkiem odpuszczenia grzechów jest żal za te właśnie grzechy. Czy po zabiciu tego człowieka będziesz żałował, ża właśnie tak postąpiłeś? Jeśli drugi raz zrobiłbyś dokładnie to samo to znaczy, że nie żałujesz. Może jest ci przykro, że tak to się właśnie skończyło, że musiałeś go zabić itp., ale żałowanie swojego czynu będzie nieszczere, no chyba że naprawdę żałujesz że zbir nie zabił ukochanej.
W takim razie, jeśli uważasz, że postąpiłeś słusznie, a zgodnie z katolicyzmem popełniłeś chyba najcięższy grzech i powinieneś go żałować, to oznacza, że albo ta religia nie jest dla Ciebie, albo zabicie tego gościa nie było niczym złym i możesz nad tym spokojnie przejść do porządku dziennego. Zauważ, że zgodnie z przykazaniem 'nie zabijaj' powinieneś dać zabić siebie i niewiastę. Przynajmniej ja to tak interpretuję.

hansu

@Rogal: Morderstwo nie jest najwiekszym grzechem jakiego w mysl religii katolickiej mozna sie dopuscic. Najwiekszym grzechem jest AFAIK cytuje z pamieci: "Uznanie ducha swetego z istote nieczysta, pochodzaca od szatana" (czy cos takiego). Tak przynajmniej wbijal nam do glow ksiadz, z ktorym mialem religie w gimnazjum... Co wiecej, mowil, ze ten grzech nie podlega odpuszczeniu, tzn raz go popelnisz i kapa, pieklo welcome. A zabijac mozna do woli. Tylko dobrze zalowac i sie spowiadac. Jak dla mnie to to jest paranoja.

Rogal

@hansu: Masz rację. Ale pisałem przecież, że nie jestem ekspertem :wink:

kg86

dzendras

Konrad szanuję Twoje poglądy i podoba mi się sposób w jaki je wyrażasz.
Nie zmienia to faktu, że w kilku kwestiach mam inne podejście do tych spraw niż Ty.
Co do ustalania własnego systemu wartości i określania co uznajemy za złe a co za dobre: myślę, że nie jest to do końca dobre rozwiązanie, biorąc pod uwagę naturę człowieka. I nie chodzi mi o to, że obierzesz na początku inne zasady niż ja, tylko interesuje mnie co się potem będzie działo z tym systemem zasad. Uważam po prostu, że bez jakiejś formy nadzoru ciężko jest dochować wierności sobie i nie próbować zmieniać tego kodeksu w zależności od potrzeby chwili. I nie mówię tu, że fakt przynależenia do jakiejkolwiek religii problem ten rozwiązuje. Bo nie rozwiązuje - obłuda i hipokryzja istniała i istnieć będzie zawsze tak samo pośród katolików jak i niewierzących. Oczywiście oznacza to, że jeżeli człowiek posiada wystarczającą siłę woli, to może ustalić sobie ten kodeks raz i postępować wg niego całe życie. Jest to jednak moim zdaniem niezwykle trudne i przyjęcie przeze mnie takiego kanonu reguł znacznie ułatwia życie, bo istnieje pewien monolit, niezmienny, który, jeśli działam wbrew niemu, pokazuje mi, że coś jest nie tak.
Chodzi o to, żeby po iluś tam latach nie zdać sobie sprawy z tego, że obecny system wartości przeze mnie wyznawanych stoi w sprzeczności, z tym który pierwotnie obrałem.

Widzę, że w pojmowaniu świata niematerialnego rozumujemy podobnie, tylko to, co dla Ciebie jest światem astralnym dla mnie jest światem duchowym, ja mówię o duszy i i chęci przybliżania się do Boga, a Ty o wzroście energii w nas. Myślę więc, że więcej nas łączy niż dzieli.

Pawel Str.

@hansu, @Rogal:

Po prostu śliczne :/

Co do grzechu przeciwko Duchowi Świętemu - rzeczywiście, można to w ten sposób określić. Chociaż raczej jako świadome odrzucenie Bożego Miłosierdzia. Zauważ, w jakim kontekście odpowiednie słowa w Piśmie Świętym padają (Mt 12,31) - dobro jest nazywane złem, odrzuca się nie osobę Jezusa, ale samo dobro, które czyni. Odwraca się pojęcia, aby tylko móc trwać w dawnej postawie.
Cyt.: "Taka zatwardziałość może prowadzić do ostatecznego braku skruchy i wiecznego potępienia".

Zatem nie chodzi o to, że Bóg człowiekowi takiego grzechu nie wybaczy. Człowiek, który popełnia grzechy przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie chciał pojednać się z Bogiem.
I o ile wiem, nie chodzi tu o pojedynczy czyn. Raczej o trwanie w postawie.

A co do zabicia w obronie koniecznej - mamy obowiązek bronić życia, jako daru Bożego. Jeżeli ktoś chce je odebrać człowiekowi niewinnemu, powinniśmy na miarę swoich możliwości go bronić. Jeżeli nie ma innej możliwości, zabicie napastnika jest jak najbardziej dozwolone. Rozumiem, że dyskomfort psychiczny może po takim zajściu pozostać, ale nie wiązałbym tego z odpowiedzialnością moralną ani grzechem.

--
edit: w najbliższym czasie postaram się o weryfikację tego tekstu odnośnie grzechu przeciwko Duchowi Świętemu przez osoby kompetentniejsze w zakresie teologii.

pstryczek

Spectro

Ja może przedstawię, co mój ksiądz w podstawówce powiedział na temat grzechu niewybaczalnego. Otóż mówił, że najbardziej poważnym grzechem, którego Bóg nie wybacza jest postawa, w kórej człowiek grzeszy ile wlezie z przekonaniem, że i tak mu to zostanie wybaczone. Nie wiem, na ile jest to możliwe, ale brzmi wiarygodnie.