Informatyka UJ forum

tymon · pijak Dołączył: 05 Mar 2006 Posty: 68 Przeczytał: 0 tematów

"Jeśli ktoś nie popałnia samobójstwa nie znaczy to, że wybrał życie.
On tylko nie potrafi się zabić"

Czy samobójstwo jest ucieczką od problemów osób które nie radzą sobie w życiu?
Czy desperackim odzewem na fakt nie znalezienia swego miejsca w świecie?
Jaki mieć stosunek do człowieka który targnął się na swoje życie....?
Co powiedzieć osobie która planuje popełnić samobójstwo......?

Ktoś podejmie się wypowiedzenia na TEN temat?

oinopion · Wysłany: Pią 19:27, 10 Mar 2006 Temat postu:

Jak na mój gust, samobójstwo jest zdarzeniem zbyt indywidualnym, żeby móc cokolwiek ogólnego gadać o nim.

exeman · Wysłany: Pią 19:57, 10 Mar 2006 Temat postu:

Ciekawy temat Tymon, wiele razy sie nad tym zastanawialem.

Ja uwazam nastepujaco:

Stefan · Wysłany: Pią 20:09, 10 Mar 2006 Temat postu:

Wiesz, na każdy temat można rozmawiać. Tylko w ogólności nie wiem, czy to nie będzie takie zwykłe filozofowanie...

Wiele osób (większość? każdy?) ma w swoim życiu taki moment, że najchętniej skończyłoby to wszystko. W tym cytacie jest poniekąd racja... Gdybyśmy mieli pod uchem taką klapkę, a za nią guzik, który robiłby nam nieodwracalny power-off, to pewnie wiele osób z nas by tu nie było. Na szczęście gdzieś tam w nas drzemie pragnienie życia, a poza tym nie tak łatwo (na dodatek bezboleśnie) odebrać sobie życie.

Myślę, że w życiu każdego człowieka jest taki moment, gdy zostaje zakwestionowany. Rozumiem przez to taki moment, gdy drugi człowiek swoim słowem lub czynem potrafi zniszczyć albo bardzo mocno poruszyć fundamentami na których opiera się cały Twój świat, Twoje poglądy, to w co wierzysz (Bóg, ludzie, dobro, sprawiedliwość, równość, etc.). Może się mylę, może niektórym udaje się prześlizgnąć przez życie bez takich momentów - ale czy to nie oznacza totalnego luzactwa, olewki na wszystko? A może nawet przy takim podejściu do życia, nie da się tego uniknąć? Można inaczej, wpaść w nałóg: alkoholowy, narkotykowy, seksualny... ale dokąd to prowadzi?

Jest milion i jeszcze trochę powodów, by mieć myśli samobójcze: zdrada, bycie wykorzystanym, nieudany związek, złamane serce, wylecenie ze studiów, porażka życiowa, śmierć, bankructwo, kalectwo, brak akceptacji, samotność,... Po prostu wszystko to, w co wkładamy swoje serce, swoją pasję, pragnienia, marzenia, oczekiwania. Jaki mieć stosunek do człowieka, który targnął się na swoje życie? Takiemu człowiekowi trzeba po prostu pomóc, pokazać, że warto żyć. Pobyć z takim człowiekiem, starać się go zrozumieć... nie wiem.

A co powiedzieć osobie, która planuje popełnić samobójstwo? Nie wiem, naprawdę nie wiem... Ja bym powiedział takiemu człowiekowi, że Bóg go kocha i ma dla niego szczęście, tylko musi dać Mu szansę i otworzyć serce. Może dla niektórych to mrzonka, iluzja, dziecinada, ale naprawdę w życiu są takie momenty, że nawet najtwardszy madafaker nie wytrzyma i pęknie. I wtedy co? Nic? Sznurek i do widzenia? Ale tak jak mówi exeman: trzeba też iść do lekarza, kogoś kto potrafi pomóc. Ale z drugiej strony nie można jechać ciągle na prochać i zrobić z siebie warzywa...

A na koniec pozytywny akcent: życie jest piękne, warto żyć :)

jagm · Wysłany: Pią 20:23, 10 Mar 2006 Temat postu:

oinopion

Tak sobie myślę, że ty tam masz chyba jakiś zbiór zadań z polskiego, że takie pytania zadajesz...

Stefan · Wysłany: Pią 20:28, 10 Mar 2006 Temat postu:

Świat nie jest idealny, a takich problemów nie rozwiązuje się schematowo: "będzie dobrze" + recepta. No niestety. Przy wielu kościołach działają psychologowie - jeśli szukałbym pomocy, to najpierw tam.

oinopion · Wysłany: Pią 20:30, 10 Mar 2006 Temat postu:

jagm · Wysłany: Pią 20:30, 10 Mar 2006 Temat postu:

oinopion · Wysłany: Pią 20:34, 10 Mar 2006 Temat postu:

! ! ! ! ! !
<ciach>
Coś tu pisałem, ale się opanowałem. Tak jak mi hans na jabberze podpowiada dalsza dyskusja jest (dla mnie) jałowa [dyskusja == moje wypowiedzi].

Pawel Str. · Wysłany: Pią 22:15, 10 Mar 2006 Temat postu:

@Stefan:

Ludzie są bardzo różni. Różne są też powody podjęcia takiej decyzji. Na pewno trzeba starać się zrozumieć takiego człowieka i mu pomóc; natomiast co do metod i co do tego, co takiej osobie powiedzieć - nie wiem. Ludzie są różni. Co jednego podbuduje i skłoni do radzenia sobie z problemami, drugiego może zepchnąć z krawędzi. Nie z każdym próbującym popełnić samobójstwo zaczynałbym rozmowę od "Bóg Cię kocha".

Wydaje mi się, że konieczne jest poświęcenie takiej osobie więcej uwagi, pokazanie jej, że komuś na niej zależy. Czasami może pomóc zwykłe przytulenie danej osoby i powiedzenie - "dobrze, że jesteś". Niby nie rozwiązuje to problemu, ale może dać impuls do walki. A czasami nie.

Skrobocik

Stefan · Wysłany: Pią 23:11, 10 Mar 2006 Temat postu:

Paweł: tak jak na pisałem na początku - ogólne rozważania, to z mojej strony trochę filozofowania. Nie mam doświadczenia w tych sprawach, poza przypadkiem pewnej pani, która straciła wszystkie swoje pieniądze, popadła w ogromne długi i właśnie to chciała zrobić... Nie mówię, że te trzy słowa na każdego podziałają, ani że od tego należy zacząć. Jedyne co wiem, to to, że tutaj trzeba podchodzić z pokorą, szacunkiem i bycie świadomym wagi sytuacji.

Kwiatek · Wysłany: Pią 23:12, 10 Mar 2006 Temat postu:

Moim skromnym zdaniem z należy przede wszystkim wysłuchać osobę, która chce popełnić samobójstwo. To juz jest bardzo dużo, ze się otwarła i zwierzyła ze swoich "planów". Poza tym trzeba okazać jej to, że jest potrzebna. Pokazać jej, ze ma przyjaciół, że sa ludzie którzy ja kochają. A reszta to już zalezy od tej osoby. Aby pomóc niektórym wystarczy zwykła szczera i otwarta rozmowa, innym potrzeba lekarza, psychologa a jeszcze innym trzeba pomóc rozwiązać ich problemy i pokazać, jak radzic sobie w dzisiejszym świecie.
Wydaje mi się też, że czynnikiem łączącym większość samobójców jest samotność. Szczególnie ta tzw. "Samotność w tłumie". Dlatego warto dbac o swoich przyjaciół, zeby zawsze wiedzieli, że mają do kogo zwrócić gdy mają jakiekolwiek problemy. Drugim czynnikiem, wpływajacym na samobójcow są też bardzo duże negatywne emocje wywołane przez jakies traumatyczne wydarzenia np. śmierc bliskiej osoby, wypadek, zdrada, wyrzucenie ze szkoły czy nawet kłótnia. Każda osoba ma inny próg bólu, jaki jest w stanie znieść. Dla niektórych oblanie egzaminu jest tragedią z której ciężko sie podnieść a innym "podnoszenie sie" po czymś takim przychodzi łatwiej. Takim osobom jest chyba trudniej pomóc, bo cięzko jest wyczuć ile dana osoba wytrzyma, a poza tym decyzję o samobójstwie podejmują często wtedy bez namysłu, szybko, pod wpływem emocji. Lecz gdy taka osoba ma prawdziwych przyjaciół, to oni będą wiedziec, że akurat wtedy sa potrzebni.
Reasumując: po pierwsze samobójstwo tak jak powiedział Oinopion jest zdarzeniem wybitnie inwidualnym, a po drugie bliskie osoby jeśli są prawdziwymi przyjaciółmi często moga pomóc osobie, która chce je popełnić. Tak ja to widzę.

Spectro · Wysłany: Sob 1:23, 11 Mar 2006 Temat postu:

Powodem samobójstwa może być również sytuacja, gdy dany człowiek w życiu już osiągnął wszystko (według niego), a widzi przed sobą jedynie lata wegetacji, bez szans rozwoju, choć z masą kasy, domem, żoną i dziećmi. Strata wiary w dalszy sens własnej egzystencji jest bezpośrednią przyczyną samobójstwa. I ona może się objawić poprzez zawalony egzamin, problemy z rodzicami, rozstanie z ukochaną osobą, wyrzucenie z pracy lub chociażby straty wiary w sens tego, co się robi.

Ja można pomóc samobójcom i czy zawsze jest to możliwe? No, niestety, kwestia objawów jest czysto indywidualną sprawą. Introwertykowi raczej ciężej dałoby się pomóc niż ekstrawertykowi, bo ten pierwszy może zachowywać się zupełnie normalnie. Ale faktem jest, że rodzina i przyjaciele powinni stanowić największe wsparcie dla desperata. Albo jakieś hobby, w którym mógłby na nowo odnależć sens swojego żywota.

kap00ch · Wysłany: Sob 1:40, 11 Mar 2006 Temat postu:

w niektorych kulturach samobojstwo bylo traktowane jako sposob naturalnej selekcji, jednostki slabe psychicznie same rozwiazywaly swoj problem egzystencjalny wykluczajac swoje geny z ogolnej puli genetycznej, jednak wtedy raczej malo kto przejmowal sie humanitaryzmem :]
natomiast w obecnych czasach o ile sie orientuje z suchych statystyk to malo ktory niedoszly samobojca odzyskuje rownowage psych pomimo pomocy bliskich badz specjalistycznej psychologa...jego zycie ulega drastycznej zmianie i w koncu i tak popelni samobojstwo tak wiec mozna by go uznac za jednostke wlasnie nieprzydatna...jednak niezbyt sie to godzi ze wspolczesnym empatycznym modelem spoleczenstwa nie mowiac juz o sytuacji gdy to jest ktos z naszych bliskich :/

co do samej pomocy takiej osobie w sumie to co wyzej.
sam problem wynika z jakiegos konfilktu wewnetrznego z ktorym dana osoba nie jest w stanie sie uporac i jedyna rada jest roziwazanie tego problemu przez osobe trzecia. W skrocie takie poszukiwanie sensu egzystencji ;]

ot taki moj glos w temacie plus nieco dolania oliwy do ognia wzgledem poralnosci ala 1 akapit :}

Skrobocik · Wysłany: Sob 12:49, 11 Mar 2006 Temat postu:

::Reksio::

..A moim zdaniem "popełnić samobójstwo" to "iść na łatwiznę"..:/ Tak jest naszybciej i najprościej, ale z rozwiązaniem swoich problemów ma to niewiele wspólnego..:/ Świat widziany oczami samobójcy jest jak długa droga przez ciernie i z pewnością nie zachęca do dalszej wędrówki.. Jest tylko jeden problem.. Obok wszyscy idą po alfalcie.. Samobójca też może, jesli tylko zamiast przeć bezmyślnie do przodu zrobi kilka kroków w bok, co wystarczy, by z cierni wyskoczyć na autostradę.. Wtedy drogą będzie prostsza.. Do czego zmierzam..? Do tego, że Samobójcy zamiast coś w życiu zmienić brną w szarości przed siebie.. A czasami wystarczy drobna zmiana i nagle życie staje się bardzo przyjemne.. Jak zmiana..? Na to nie ma regóły.. Trzeba wsłuchać się w siebie.. Tam, gdzieś w głębi swojego umysłu każdy odnajdzie to, do czego został stworzony.. I właśnie do tego dążyć powinien!..

Dorota S.

Spectro

jagm

Równie dobrze mozna powiedzieć, że dla nas życie jest pójściem na łatwiznę. Każdy wybiera to, co jest dla niego łatwiejsze. Nie sądzę, by wielu z nas odważyło się skoczyć stojąc na dachu wieżowca, bo bardziej wolimy żyć, ale jakoś nikt nie twierdzi, że idziemy na łatwiznę. Tak samo samobójcy wybierają śmierć, bo dla nich to jest łatwiejsze.

Skrobocik

Z tym pójściem na łatwiznę, to wg mnie jest prawda. Osoba, która cierpi i nie widzi innego wyjścia nie myśli w takich chwilach racjonalnie, tylko bliskowzrocznie. A trzeba wspomnieć o ludziach, którzy starają się takiej osobie pomóc, to Oni odniosą największe szkody po samobójstwie. Będą sobie wypominać: "A może za mało się starałem/am", i to naprawdę może bardzo źle podziałać na Ich psychikę. Takim ludziom przecież też bardzo zależy na danej osobie

ada · pijak Dołączył: 27 Mar 2006 Posty: 133 Przeczytał: 0 tematów

::Reksio::

@ada:
..Nie widzę tam iplikacji.. Skrobocik słusznie mówi..;)

ada · pijak Dołączył: 27 Mar 2006 Posty: 133 Przeczytał: 0 tematów